oğuzzz demiş ki: - Evet bana batıyo kalp gözünü örnek vermen varmı??? Bende konuyla ne alakası var bu örneği sabahtan beri öğrenmeye çalışıyorum ama bi türlü cevabını vermedin??

bak arkadaşım burda dağlar kadar yazsakta bir yere kadar tabi.ben sana geçmişlerden örnek vermeyemi kalkışayım.
kalpgözüyle görmek sevmek (tabi bu duyguya varabilmek gerek önce) en yücedir.burda beyin de kalbe çalışır.ruhla bütünleşir.burda kalp gözü ruhen en yüksek duygulara erişmektir.farkında olmaktır.
oldu mu şimdi arkadşım anlatamadım mı yine....

jjjensen demiş ki: - bak arkadaşım burda dağlar kadar yazsakta bir yere kadar tabi.ben sana geçmişlerden örnek vermeyemi kalkışayım. kalpgözüyle görmek sevmek (tabi bu duyguya varabilmek gerek önce) en yücedir.burda beyin de kalbe çalışır.ruhla bütünleşir.burda kalp gözü ruhen en yüksek duygulara erişmektir.farkında olmaktır. oldu mu şimdi arkadşım anlatamadım mı yine....

yanlış düşünüyosunda neyse kavga ortamı oluşmaması için daha bişey yazmayacağım

oğuzzz demiş ki: - yanlış düşünüyosunda neyse kavga ortamı oluşmaması için daha bişey yazmayacağım

seni tebrik ediyorum ilk önce bunca sözün arasında kendine kalpgözünü hedef seçtin.ben yanlış düşünüyorda olabilirim ama şu var ki doğruda söylesem sen koşullandın bir kere doğru düşünüyorsun demesin. sokratesin diyalektiklerini okudun mu bilmem ama buna benzer durumlar i.ö 4 yy da da 2010 da da yaşanıyo ne yazık ki....

kalp gerekli mantıgın ayrı yeri var ama

Prof.Dr.Cengiz KUDAY

Yüzyıllar boyunca insan, zihni ve onun beyinle olan ilişkisi, hekimleri olduğu kadar filozofları ve şairleri de ilgilendirmiştir. Bu konuda bir nöroşürirjiyenin bakış açısı ise doğal olarak beyin hastalıklarının teşhis ve tedavisi ile dolu geçirilen her bir günün zaman içinde oluşturduğu bireysel deneyimlerin ışığında olacaktır.

Her yeni günü hep yeni hastalar anlamına gelen rutin pratiğimiz boyunca bilinç seviyesinin çeşitli derecelerde bozulduğu sayısız durumla karşılaşırız; beyin ve zihin hastalıkta olduğu kadar iyileşme sürecinde da nasıl birbirine paralel durduğuna hep tanık oluruz.

Fakat beynin hangi yapısı, hangi bölgesi zihnimize aittir ve bütün zihinsel fonksiyonlarımızdan sorumludur, işte bu soruya henüz mutlak bir yanıt verebilmiş değildir.

Hareket, görme, işitme, dokunma, konuşma ve başka birçok beyin merkezinin yerlerini biliriz, ancak bütün bunların mükemmel bir koordinasyonu tam olarak nerede oluyor ve belleğimizle işbirliği içinde bizim zihnimizi oluşturuyor, bunu henüz gösteremiyoruz.

Sözünü ettiğimiz merkezler tanımlanmış fonksiyonların ortaya konmuş yapılarıdır, ne yazık ki zihnimiz söz konusu olunca varlığından hiç kuşkumuz olmayan bir işlevin hayat bulduğu yapı bu denli ortaya konamamaktadır.

Tarih boyunca zihnin beyinden ayrı bir yere yerleştirilmesi, yani bütün bu tarihi ikilem de sanırım bu sisli çizgide doğmaktadır. Sherington şöyle der: “ Düşünceler, hatıralar ve duygular tarafından anlam kazandırılan zihnimizi bütün diğer fiziksel şeyler gibi onlarla aynı sınıfa sokmak çok zordur.”

Antik çağlardan günümüze filozofların insan zihninin doğasına ve bellek ile olan yakın ilişkisine ilgi duymuşlardır. Aristo’ya göre kalbimiz bütün duyularımızın ve duygularımızın merkezidir. Ve bu inanç günümüze kadar süren öylesine derin bir etkiye sahiptir ki kalben teşekkür etmek ya da kalben inanmak gibi deyimler bu inanışın uzantılarıdır. Oysa Hipokrat, Aristo’dan çok önce kalbin düşünebilen bir organ olmadığını, mutluluk ve bunun ifadesinin de, üzüntülerimiz ve gözyaşlarımızın da yalnızca beynimizden kaynaklandığını, beynimiz yolu ile düşündüğümüzü, gördüğümüzü, işittiğimizi, güzeli-çirkini, iyiyi-kötüyü ayırt edebildiğimizi söylemiştir. Yüzyıllar sonra bu kez Decartes, düşünmeyi vücuttan ayrı etkinlik olarak tasavvur etmiş, zihni beyinden ve vücuttan ayıran düalist kavramını geliştirmiştir.

Oysa bugün su götürmez biçimde biliyoruz ki vücut ile zihin birbirlerinden öyle keskin sınırlarla ayrılmıyor. Akıl yürütmek gibi, ahlaki yargılarımız gibi, fiziksel acılarımız ya da duygusal karmaşamız gibi zihnimizin en incelikli işlemlerini biyolojik organizmamızın yapı ve işleyişinden ayrı tutmamız olası değil. Vücutla beynin bütünlüğü, fiziksel ve sosyal çevreyle tamamen etkileşim halinde insan zihnini oluşturmakta ve duygularımız da bu oluşum içindeki vazgeçilmez yerini almaktadır.

Nasıl ki düşünmek ve hissetmek bize var olduğumuzu hatırlatıyor ise işleyen bir organizmamız olmadığında da zihnimizin bütünlüğü söz konusu olamıyor.

Beyin işlevlerini düne göre çok iyi bildiğimiz bugün, kalbin yalnızca pompa olduğu düşüncesi de o derece yalınkat kalıyor.

Biz elbette yürekten sevmeyi de, yürekten teşekkür etmeyi de sürdüreceğiz ve kimi zaman kalbimiz kırılacak ve kalpsizlikle suçlayacağız kalbimizi kıranları… Sözünü ettiğimiz kalbin anlamı ise yalnızca “teşbih” olmaktan çok öte, yüzlerce yıl öncesinden günümüze ulaşan insani inançlarımız.



*Bu yazıyı internetten buldum. Kendi fikrimi söylemem gerekirse, Hipokrat'a katıldığımı belirtmek isterim. Yani, bütün duyular önce beyinden sinyaller alarak harekete geçer ve işin duygu boyutuna ulaşmak için kalbe yönlendirilir.

işe bilimsel açıdan bakarsak tabi ki iş beyinde bitiyor.ama şöyle bi durum var insan aşık olursa düşünemez tamamen duygularıyla hareket eder,eğer seviyorsanız mantığınızıda devreye sokabilirsiniz.tabi bu benim düşüncem.

demmer demiş ki: - işe bilimsel açıdan bakarsak tabi ki iş beyinde bitiyor.ama şöyle bi durum var insan aşık olursa düşünemez tamamen duygularıyla hareket eder,eğer seviyorsanız mantığınızıda devreye sokabilirsiniz.tabi bu benim düşüncem.

Ama o aşık olduktan sonraki kısımdır. Duyguların beyni aldatması yahut oyalaması denebilir. Hani aşkın gözü kördür derler ya, sana hoş gelmeyecek şeyler sırf duygular yüzünden gözüne görünmez bu nedenle. Ama ilk başta beyinden gelir tepki... Bu demek değildir ki mantıksal açıdan ilişkiler yaşanıyor. Hayır, bilimsel olarak beyinden gelir teki ve sonrasında kalpte çarpıntı dediğimiz olay gerçekleşir hatta sadece kalp mi? O zaman konuyu uzatırsak ellerimiz titrer bu da kaslarla alakalı, bazısının midesinde hareketlenmeler olur, ki bende mideme kramp girmiş gibi hissediyorum, bazısı o kadar aşık olur ki gördüğü yerde gözleri dolar, aşık olduğu kişiyi görünce hayaler kurar(bkz zihinsel) vs vs vs... Benyimizle aşık oluruz demek aşkı aşağılamak yahut basite indirgemek değildir kısacası...

Aşık oldugumuz zaman Kilitrummuydu neydi vucutta o sıvı salgılanıyo adrenalin gibi bu sıvı bizi o kişiye götürüyo istesekte istemesekte sevmek aşk farklı şeyler ama benim düşüncem bu sıvı nekadar çok salgılanırsa okadar çok sevgiden aşk'a geçer aile sevgisi mesela bu sıvının örneği olabilir ailesine herkes bağlıdır çünkü vucutta bu sıvı oranı fazladır sıvının hareketliliği kişiye göre değişir.Bilimsel açıklaması herşeyin vardır.

bence beyinden