DÖRT MUM

Dört mum yavaşca yanıyordu.Ortam çok sessizdi ve konuşmalı duyuluyordu.
İki mum konuştu:Ben BARIŞIM dedi.Hiç kimse benim yanık kalmamı istemiyor biliyorum ki söneceğim dedi.Kısa süre sonra alevi azaldı ve yavaşca söndü.
İkinci mum konuştu:Ben İNANCIM dedi.Neredeyse herkes artık beni gerekli görmüyor.O nedenle artık bana gerek yok dedi ve konuşmasını bitirdi.Alevi azaldı ve söndü.
Üçüncü mum konuştu:Ben SEVGİYİM dedi.yanık kalmam için artık gücüm yok insanlar beni kenara bıraktı ve önemimi anlamadı kendilerine en yakın olanları bile sevmeyi unuttular dedi.Alevi azaldı ve söndü.
Ansızın bir çocuk odaya girdi ve üç mumun yanmadığını gördü.
‘’NEDEN YANMIYORSUNUZ SİZİN SONUNA KADAR YANMANIZ GEREKİR’’dedi ve ağlamaya başladı.
Dördüncü mum çocuğa döndü ve ‘’KORKMA BEN HALA YANIYORUM DİĞER MUMLARI YENİDEN YAKABİLİRİZ.’’ Ben UMUDUM dedi.
Parlayan gözlerle çocuk umut adlı mumu aldı ve diğer mumları tekrar yaktı.
‘’UMUDUN ALEVİ YAŞAMINIZDAN HİÇ EKSİK OLMASIN’’