SESSİZLİĞİN LANETİ

Henüz 10 yasındaydı Elizabeth.Okumak için yaşardı sanki.Abisi Chris ise kendi halinde şiir, deneme, öykü yazardı kendi kendine hiç kız arkadaşı olmamıstı, diğerleri gibi kızlarla gezip tozmak yerine evde oturup zamanını değerlendirmeye bayılırdı.
Elizabeth, abisiyle hiç konusmaz, zamanının çoğunu kütüphanedeki kitapları okuyarak geçirirdi.Halk kütüphanelerinin çoğuna üye olduğu için oradakilerin onu tanımaması imkansızdı.Sessiz düşünür fakat bir şeyleri yapmak için didinirdi, emek harcardı.Annesini küçük kardeşi doğduğunda kaybetmişti.O günden beri her kitaplarla arkadaşlık kurmuş içine kapanmıştı.Tek annesini kaybeden o değildi oysaki…Ama ameliyatta ölmesi korkunçtu.Annesinin yakılmadan önceki o soğuk tenini ellediğinde annesi sanki canlıymış gibi gözleri acıktı.Can çekişerek ölmesi Elizabeth için kötü olmuştu.


1.Bölüm: Tesadüf mü? Kader mi?

Elizabeth Halk kütüphanesine gitmek için erkenden kalkmıştı.Cumartesi günü gerçekten de yoğun geçiyordu.Çantasına suyunu koyduğu gibi kapıdan kendini atmıştı.Güneş kavurucu sıcağıyla tam bir felaketti.Elizabeth hayatı boyunca sıcaklığı içinde bu kadar hissetmemişti.bisikletine dokunduğunda eli yanmıştı.neyseki bira geçtikten sonra kendine gelebildi.Biraz sonra halk kütüphanesinde durdu.Bisikleti gölgeye koyduktan sonra çantasını indirip içinden kartını aldı ve içeride Tessa’ya verdi.
Tessa orada çalışan 1.65 boylarında 50 kiloya yakın zayıf bir görevliydi.Elizabeth’i kızı gibi görür, severdi.En yeni kitapların olduğu dolabı onsuz açmazdı.Elizabeth okuduğu kitabı verdi ve yenisi için kütüphaneye göz atmak istediğini söyledi.gezmeye başladı kitapları herkez heykel gibi duruyordu içinden bunu söyleyip duruyordu.Ama biliyordu ki; baş koltuklardan birinde oturan kadın her zaman kıpırdanırdı, hareketsiz duramazdı.Bunu söylerken iç geçirdi ve yürümeye devam etti.Sonradan fark etmişti ki kütüphane her zamankinden soğuk ve daha sessizdi.Çok garip denilesi bir şeydi bu.Yıllardır hiç böyle görmemişti Elizabeth burayı.Rafa doğru gitti eline bir kitap aldı ve içine göz gezdirdi fakat pek ilgisini çekmedi çünkü içinde bilimden uzak her şey vardı.Cinlerin içimizde olabileceği, ruhlar büyüler…Bunlar sadece psişik enerjiden ibaretti onun için.Diğer bölüme geçmek için yürüdü ve o da neydi?Kimse gerçekten hareket etmiyordu tek hareket eden kafasını oynatan köpek süsleriydi yoo bu olamazdı.Gerçek olup olmadığını anlamak için baş koltukların oraya gitti kadının yüzüne dokunacaktı ki bir ses duydu.Ödü kopmuştu sadece başnı oynatan köpeklerden biri düşmüştü arkasına döndü ve süsü zarar görmeden yerine koymak için ilerledi.Tam koyacaktı ki ensesinde bir el hissetti arkasını döndü bay Ricky ağzını açık bir halde bağırıyordu.Elizabeth bunun gerçek olamayacağını savunurdu bunları yasamamış olsa fakat şimdi çığlık atarak kaçıyor ve bu olanları algılamaya çalışıyordu.Bu bir tür boyutlar arası beyin gücüyle yolculuk olmalıydı.çantasını bırakıp kaçmak için kapıya koştu fakat kapı kapalıydı.Kitlenmişti herkez gözlerini açıp kızın üstüne yürümeye başladılar fakat Elizabeth eski okuduğu kitaplardan birindeki sözü hatırladı ‘yaşamak için beyine, beyin içinde kana ihtiyacın olması gerek’ bunu düşündü eğer daha da üstüne gelmedenağır yaralayabilirse kaçış yolu olacaktı.kapının yanındaki sopaya baktı.Fakat sonra işe yaramayacağını anladı ve kütüphanenin alarmını çalıştırmaya gitti alarmı açtıgında o ses öyle yüksekti ki hepsinin gözlerinden kan akamaya başladı bunlar çok saçma geldi bir an.Fakat gerçek olan hiçbir şey saçma değildi onun için.
Elizabeth gözlerini açtı iki kişi ona bakıyordu.Neredeyim ben demesine izin vermeden durumu anlattılar.Elizabeth kapının önünde bayılmış, alarm sayesinde onu kurtarmışlardı.Elizabeth abisinin gelmesiyle eve taburcu edilirken abisi ona garip bir şekilde bakıyordu.Belki de tesadüf bekli de kaderdi.


eğer okunursa devamını yazarım

ece akşama okuyacağım söz.....

tamam xD

ben bayıldım yeni bölümü merakla bekliyorum gerçekten harika. bu arada hikayemi okudun mu??

buraya daha yeni geldim ben okurum

2.Bölüm Tanrı’nın Oyunu

Elizabeth’i odasına çıkaran abisi ona derin derin baktı.Olanlarla ilgili konuşmak istediği çok belliydi.Fakat Elizabeth abisinin ona inanmayacağını bildiği için konuşmaktan çekindi.Abisi bekliyordu.Haydi anlat bakalım seni dinliyorum bugün neler oldu diye sordu.Elizabeth olanları anlattı.Abisi duyduklarına bir yandan şaşırmış bir yandan da 10 yaşındaki bir kıza göre hayallerin normal olabileceğini düşünmüştü.Elizabeth abisine baktı.Bana inanmıyorsun değil mi diye sordu.Abisi biraz çekinerek bu tür şeylerin hayal ürünü olduğunu ve büyük ihtimal hayal gördüğünü söyledi.fakat Elizabeth gerçek olduğuna emindi.Öyle miydi?Ya gerçekten zihninin oynadığı küçük bir oyunsa?Ama böyle bir şey başta küçük olamazdı.Gerçekten yaşadığını biliyordu.Öyle olmalıydı en azından.Acaba çok mu kitap okuyordu ki böyle bir şey gördü.Hayır olamaz gerçekti her şey.Ayağa kalkmak için doğrultu fakat abisi izin vermedi.Biraz dinlenmesini istedi.Elizabeth ona kütüphanedekilere ne olduğuna bakmak için gitmek istediğini söyledi.Abisi sessiz kaldı.Elizabeth abisinin bir şeyler bildiğini anladı.Ne biliyorsun diye sordu abisine.Abisi yatağın baş ucunda doğruldu ve ellerini kenetledi.Aslında bir şeyler bilmen gerek.Bunu sana söylememem gerekirdi beklide.En azından büyüyene kadar.Ama bilmen gerek ki annen aslında ameliyat yüzünden ölmedi.Annen yaşayabilirdi fakat bunun sebebi maalesef baban.Elizabeth babasının iş yüzünden dışarıda çalıştığını biliyordu.Anlamamıştı.Abisine döndü ve ona tam olarak sordu: babamın bu işle ne alakası var?Abisi tereddütle konuşmaya başladı.Sen küçüktün annem bir tane daha çocuk istiyordu fakat babam…Elizabeth gene bir şey anlamamıştı.Babama ne oldu?!Babamız aslında küçükken onun zamanında büyü yapılan eski taş evlerin birinde ölme tehlikesi geçirmiş.Küçükmüş, tam olarak bir şeyleri kavrayamamış.Yaşlı bir kadın onu kurtarmış ama yaptıkları büyüleri gördüğü için onada yapmak zorunda kalmışlar.Oyun oynarken bu evlerde saklanmak kimin aklına gelirki?Elizabeth anlamaya başlamıştı.doğru dedi.Abisi devam etti o kadın babamıza kendi nesillerine aktaracağı ölüm büyüsünü yapmış.Yani şöyle söyleyim sen ne kadar çocuk yaparsan hangisinin doğumu erken olursa doğuran kişi iç kanama ile hayata gözlerini yumarmış.Küçük kardeşimize teyzemizin bakmasının nedenlerinden biride bu anne sevgisini tanımalı.Elizabeth babasının naptığını sordu.Abisi de ona babasının bu çocuğu istemediği söyledi.O halde niye yaptılar?Dedim ya annem çok istiyordu kurtulma şansı vardı ama erken oldu.Elizabeth bunun yaşadıklarıyla ne alakası olduğunu sordu.Abisi ona genç kız olduğu için bu lanetin geri geldiğini söylediğinde Elizabeth utanmıştı çünkü fark etmemişti.Abisi ayrıntılara girmek istemediğini söyleyip dinlenmesini söyledi.Elizabeth bunca sene ilk defa bu kadar yakın konuşmuştu abisiyle.Dinlenmeye karar vermişti Elizabeth.Sonra çantasının içine baktı ve şaka gibi o beğenmeyip yerine koyduğu kitap çıktı.Lanet olsun diyerek yere attı.Bu imkansızdı.Neden onun babası?Neden onun annesi?Şaka gibiydi!Elizabeth hıçkırıklarını tutamayarak ağlamaya başladı gerçekten olmayacak bir şeydi.O kitap çantasına nasıl da gitmişti?Tanrı’nin bir oyunumuydu bu.

neden herkes gerilim yazıyor :/ artık klişeleşmiş olmasına rağmen abla, güzel bir iş çıkartmışsın. tebrikler.

ece beğendim cnm gayet başarılı. ancak bir kaç bişiy söylemem gerek
her kitaplarla arkadaşlık .... değil de kitapla olması gerek. cansız varlıklar tekil olarak lullanılır.
Can çekişerek ölmesi Elizabeth için kötü olmuştu. ben burda hala canlı olduğunu düşündüm sanki can çekişircesine olabilirdi...
1.bölümde olaya hızla girmen güzel ama daha fazla ayrıntı ve betimle kullanabilirdin.
2. bölüm de abisiyle konuşmasını diyalog şeklinde yazsaydın daha kolay okuyacaktım
genel itibariyle konun ilgi çekici ve sürükleyici emeğine sağlık...

zuaha evet eksiklerim var olsun zamanla düzelir saol okudugunuz için

o kadar da olacak elbette değil mi

he ya o kadarı kadının amca oğlundada olurmus (öylemidi