İki insan var, sırt sırta
Dişe diş, kana kan...
Gözleri kocaman.
Gözler büyümüş...
İkisi de ölümsüz,
İkisi de çoktan ölmüş.
Kırıldılar, ağladılar, bağırdılar.
Bir başlarına hayatta kaldılar.
Kan kustular günlerce,
Nefret ettiler.
Ve övündüler bununla,
Değer verdiler...
Sonra çok güldüler,
Durup düşündüler.
Birden kenetlendiler.
Dokunuldu en gizli yerler.
Her uzvu ezberden bildiler.
Birleşip defalarca,
Tenlerinde eridiler...
İki insan var, yorgun
Tüm gece aynı şeyi düşlediler...