Yalnızlık Kadar Gerçek Olsa Keşke Mutluluk

Şimdiden sonrası yok, saat her zaman ölümü gösteriyor
Bir olmaz için kurulu hayâller, bir gelmez günde
Bir dağ arkasına sığacak kadar büyük ve tek mi
Yoksa bir tesbih tanesi kadar küçük ve çok mu mutluluk
Yeniden doğmayı bekliyorlar doğmuşken
Ölmeyi bekliyorlar her an, ölüm bir anken
Yalnızlık kadar gerçek olsa keşke mutluluk
Sokaklardaydı çocuk sesleri, evlerde yalnız ölen yaşlıların
Her çocuğa baktığında bir ölüme bakıyorsun
Şair olmak zorundasın Tanrı Sen'le konuşmuyorsa
Bir varlık duymalı Sen'i bu insan olsada


Mutsuz Sonsuzluk

Bir insan, ilk kaç yaşında bilir ölmeyi
Kaç yaşında unutur bir gün doğduğunu
Herkes kendi sonsuzunu yaşar
Yokken başlar her şey, yokken biter
Zaman gelir ve geçer Senden
Sen zaman olursun, zaman Sen
Sonra ayrılırsınız Sen ve yokluk
Zaman varlıktır, varlığın var hali
Yok olup giderse varlık, zaman kalmaz
Şimdi düşün Ben gibi ve getir kaldığım yerden
Aşk mı
Ya da onun kadar saçma bir başkası
Şimdi söyle kaldığın yeri devamını getireyim
Hangi mutlu sondasın
"Evrenin gerçeği"ne inat
"Mutsuz Sonsuzluk"