Çocukken başımıza gelmiştir. Anne babamızla pazara gittiğimizde vik vik öten civcivleri görür ve bize civciv almalarını isteriz. Onlar da kıyamaz ve civciv alırlar bize. Eve geliriz, o civciv bir halsizleşir, 2 gün sonra da gözlerini yumar. İyi bakamadık zannederiz, hatta gece üstünü örtmediğimiz için ağlarız.

Ama o civcivleri aslında hasta eden biz değilizdir. Bunlar erkek oldukları için civciv üretme tesislerinden kovulan şanssız civcivler. Çünkü fabrikalar yumurta ve besi için horozları değil, tavukları tercih eder. O yüzden yumurtadan çıkan civcivler bir banda konur ve burada cinsiyetleri kontrol edilerek ayrılır.

Erkek civcivler bir kutuya atılırken, dişi civcivler hemen alınıp sıcak yuvaya gönderilir ve orada bakımları yapılır. Erkek civcivler ise ya canlı canlı kıyma makinesinden geçirilir veya kutularla civciv tüccarlarına satılır. Bu aşamada sağlıklarına hiç dikkat edilmez ve en korunmasız oldukları dönemde birbirlerine sokularak ısınmaya çalışırlar.

İşte pazarda satılan civcivler böyle bir süreçten geçerek önümüze gelir. Aldığımızda zaten hastadırlar ancak hastalıkları son aşamada belirginleştiği için siz alırken onu fark edemezsiniz.