İnsan hadiseler karşısında alışkanlık perdesini kaldırıp, hayret ufkuna ulaşabilme melekesini kazandığı zaman kâinata bakış açısı değişecek, neticede ise hem kendisini tanıyacak hem de Mutlak Bir'e ulaşabilme yoluna girmiş olacaktır.

Bilindiği gibi atmosfer hadiselerini dengede tutan en mühim faktör yağışlardır. Buharlaşma- yoğunlaşma yoluyla ve bu arada geçen deveranla, su buharı, nemin fazla olduğu yerden alınarak az olan veya ihtiyaç duyulan yerlere nakledilir. Buharlaşma esnasında hususiyetle tropik kuşaklardan atmosfere ısı emilimi gerçekleştirilir. Emilen bu ısı dünyanın soğuk bölgelerine nakledilerek, hayata müsait şartlara haiz vasatın devamlılığı temin edilmiş olur. Yaratıcı'nın koyduğu kanunların zincirleme işlemesiyle atmosfere gelen güneş ışınlarının, ancak canlıların ihtiyacı kadar olan üçte biri yeryüzüne ulaşır. Bu da rahmetin (yağmurun) devamlılığını temin eden buharlaşmayı sağlar. Denizlerden ve toprak üzerinden kaldırılan su aynı nisbette buharlaşır tekrar yere iner ve hayatın devamında vazife alır. Kudreti Sonsuz bir yılda 450 katrilyon titre (450xl024 lt) suyu buharlaştırmaktadır. Keza, dakikada da yeryüzüne bir milyar ton su yağmur olarak indirilmektedir. Yağışlar, yeryüzünün değişik bölgelerinde farklı miktarlarda olmasına rağmen - kâinatta israfa yer verilmeyerek - bu rakam korunur ve bir yıl içerisinde dünyaya düşen toplam yağmur miktarı, diğer yıllarda da hep aynı kalır ve bütün zaman boyu böylece devam eder. Yağmur ve kar teşekkülü yükselen su buharının soğuması ve yoğunlaşmasıyla başlar. Su buharının yeryüzüne ulaşmasına hava akımları, sıcaklık, nem gibi unsurlar tesir eder ve bunlar da yağış cinsini tayin eder. Su buharı, küçük nüveler halinde, umumiyetle buz tanecikleri üzerinde yoğunlaşarak bütün yağışların özünü oluşturur. Bu nüveler böylece en küçük bulut parçasını teşkil ederler. Resimlere bakıp incelediğimizde; Sütun l'de: Buz tanecikleri üzerinde yoğunlaşan su buharı en küçük bulut parçalarını oluşturur. Buniarın da bir araya gelip sıkışmasıyla yağmur damlacıkları meydana gelir. Sütun 2'de: Aynı şekilde oluşan yağmur damlacıklarına, soğuk hava tabakası te'sir eder ve damlacıkların bir kısmı dondurularak sulu sepkene sebebiyet verir. Sütun 3'de: Damlacıklara yere kadar hiçbir şey tesir etmez. Fakat bu sefer yer tabakası yani toprak soğuktur. Donma derecesine kadar soğumuş olan yere düşen damlalar bitkilerin üzerini sır gibi ince bir buzla kaplarlar. Sütun 4'de: İlkbaharda oluşan yağmur damlacıkları soğuk hava tabakası tarafından kristalleştirilir. Teşekkül eden kristal, aşağı düştükçe büyür, ve sonunda yeryüzüne kar tanesi olarak ulaşır. Sütun 5'de: Sütun 4'de teşekkül eden kar tanesi yeryüzüne inerken sıcak havaya rastlar, bunun tesiriyle yumuşar, böylece diğer nem tanelerine de tutunur ve büyük bir kar tanesi olarak yere iner. Bu nemli kar tanesinin uzunluğu köşegenler arası yaklaşık 2,5 cm. dir. Sütun 6'da: Bir önceki sütunda inmekte olan kar tanesi, daha sıcak bir hava tabakasına rastlarsa eriyerek yağmur damlası haline dönüşür. Sütun 7'de: Havada ilk defa teşekkül eden su damlacıkları aşağıya inerken sıra ile donma ve erime hadiselerine maruz kalırlar. Bazen, yukarı doğru olan hava; akımı, onu tekrar yukarılara sürükler. Burada, bir buz kristali üzerinde, diğer kristallerin de toplanıp donmasıyla, daha büyük bir buz kristali teşekkül eder. Fakat herşey bununla da bitmemektedir. Buz kristalleri tekrar aşağıya doğru yo! almaya"' başladığında üzerine su ve buz damlacıklarını da toplayarak; yere bir dolu tanesi olarak düşer. Bir yağmur damlasının buharlaşıp gökyüzüne çıkması ve yoğunlaşıp yağmur halinde yeryüzüne inmesi esnasında; şiddetle inmeden, rahmet olarak başımızı okşaması, canlıların imdadına yetişmesi, şefkatle üzerine düştüğü en nazenin yaprak ve çiçeklere dahi zarar vermemesi, bütün'' bu hadiselerin üstün bir ilim ve kudret çerçevesinde gerçekleştiğini göstermez mi?