Gustave Le Bon: ?Lider, başlangıçta, sonradan havarisi olacağı fikir tarafından teshir edilmiş bir kimsedir. Fikir onu o derece sarmıştır ki onun dışında herşey silinir ve ona zıt fikir batıl ve hurafe görünür. Liderler aksiyon adamıdır. Hakaret ve tecavüz onları daha ziyade harekete ve heyecana getirmekten başka bir işe yaramaz. Şahsi menfaat, aile hepsi feda edilmiştir. Nefsi korumak insiyakı bile onlarda kaybolmuştur. O kadar ki, istedikleri tek mükafat çoğu defa şehid olmaktır.? der.

J.J.Rousseau ise liderlerin üstünlüğünü şu benzetme ile dile getirir: ?Nasıl çoban, sürüsüne göre üstün bir yaradılışdaysa, insan sürülerinin çobanları olan başları da tebasından daha üstün bir yaradılıştadır.? Necip Fazıl, ?Kahraman? ifadesiyle ?Lider? i kastederek şöyle bir tasnife gider: Maddede, manada ve hem madde hem de manada kahraman. Bu üç gruptan en mühim grubun üçüncü grup olduğunu da dile getiren N.Fazıl, onu da mutlak ve nisbi olmak üzere iki kısımda mütalaa eder. Mutlak Kahramanlar, peygamberlerdir ve bütün kıyaslamalardan münezzehtirler. ?Artık anlıyoruz ki, kahraman, hangi sahada olursa olsun, ayağımızın altında, başımızın üstünde ve ruhumuzun içindeki dar ve hasis dünyaları bir çekişte koparıp alan; ve yerine iyi, güzel, doğru ölçüleriyle yenilerini getiren iç ve dış alemler fatihidir? diyerek sözlerine devam eden N.Fazıl, bu ulviyet zirvesinin süfliyet eteklerinde mevcut üç tipe de dikkati çeker: Özenti Kahraman, Meccani Kahraman ve Sahte Kahraman... Lider, cemiyetin her ferdine bir cemiyet kuvveti veren; herkes kendini ona en sevgili bilen ve ruhunda topladığı mümtaz vasıflarla herhangi biri olmaktan kurtulmuş seçkin varlıktır. Lider, seven insandır; ve baştan yalnızlığa razı olmuştur. 0, binler yüzbinler ve milyonlar arasında yaşasa bile hep yalnızdır... Düşünmesini bilen ve bildiklerini söylemek isteyen, hamleci bir ruha sahip her lider, med ve cezriyle kendisini anlayacak sadık bir dosta herkesten ziyade muhtaçtır. Ancak, o, böyle bir dostu, kendi düşündüğü şekilde olmak kaydıyla hiçbir zaman bulamayacaktır. Goethe: ?İnsanlar hayatlarında bir kere büluğ ızdırabı çekerler. Halbuki dehanın çocukları sık sık bu ızdırabı çekerler, böylece her defa gençleşirler.? der. Lider, çektiği her ızdırapla gençleşen ve yenilenen insandır... O, gül bahçesini hiç düşünmeden verir; fakat karşılığında bir tebessüm goncası dahi beklemez. Hasbidir, samimidir ve diğergamdır. Ve iman!. Liderin en üstün yanı davasına olan imanıdır. Onun telkinlerine kuvvet veren büyük sır imanında saklıdır. Onu bir başkası deli sanır. Lider imanı ölçüsünde sancı çeker, kıvranır... Tarih hafızasına kaydolmuş her liderde, olması gereken bütün vasıfları görmemiz mümkün değildir. Bu imkansızlıktır ki, liderleri nisbileştirir ve bize kıyas imkanı verir. Fakat hepsinde müşterek bir vasıf vardır ki şudur: Halk halin, liderler ise istikbalin efendisidir. Seni anlayamadık, ey Seçkin Ruh bizi affet!...