Ka’bü’l-Ahbar (r.a.) Hz. Ömer’in huzurunda şöyle anlattı:

" Ey Emirulmü’minin, geçmiş peygamberlerin kitaplarında okuduğum en acayip şeyi sana haber vereyim. Bir peçeli baykuş, Süleyman Aleyhisselamın yanına geldi, selam verdi. Hz. Süleyman selamını aldı. Sonra aralarında şöyle bir konuşma geçti:

- "Ey baykuş, neden topraktan bitenlerden yemezsin?"

-" Hz. Adem topraktan biten şey (buğday) sebebiyle cennetten çıkarıldı" dedi.

-"Niçin su içmezsin?" diye sordu:

-"Çünki Nuh Aleyhisselamın kavmi suda boğuldu" dedi.

-"Neden imar edilmiş mamur yeri terk edip harabeleri mesken tutarsın."

-"Harabeler Hz. Allah’ın mirasıdır. Ben de Hz. Allah’ın mirasında otururum."

-"Harabe üstüne konduğunda ne dersin?"

-"Burada yiyip içerek geçinenler hani nerdedir derim."

-"Ya imar edilmiş yerlerden geçerken ne dersin?"

-" Yazık Ademoğluna ki önünde nice güçlükler varken nasıl rahat uyumaktadır derim"

-"Gündüzleri niçin çıkmazsın?"

-"Ademoğlunun kendisine ettiği zulmün çokluğundan" dedi.

-"Öterken ne dersin?"

-"Ey gafil! Ahiret yolculuğun için azık hazırla! derim ve ’Subhane halikun Nur’ diye zikrederim." dedi.

Bunun üzerine Hz. Süleyman (A.S.) şöyle buyurdu:
-" Kuşlar içinde insanoğluna bu kadar güzel nasihat eden ve bundan daha şefkatli olanı yoktur. Cahillerin ondan nefret etmeleri, onu uğursuz saymaları ne acayip şeydir!"