Orgeneral Hilmi Özkök’ün Devir Teslim Töreni’nde yaptığı konuşmalardaki kavramlar dikkatinizi çekti mi?

Çekmediyse ben biraz dikkatinizi buraya çekmek istiyorum.

‘İşleyen Merkez’ ve ‘Bütünleşememiş Boşluk’ kavramlarını hatırlayın.

Tek kutuplu zihinsel evrenden tercüme bu kavramlar, küreselleşme sürecinin bu günkü durumunu tarif ediyor.

Tartışma da burada…

Türkiye ‘İşleyen Merkez’ de mi, ‘Bütünleşememiş Blok’ da mı?

Kimileri Orgeneral Özkök gibi, ‘dışarıdan işleyen merkeze yakın gibi göründüğü’nü düşünüyor.

Kimileri de ‘Bütünleşememiş Blok’da yer aldığını ve üzerine oyunlar oynandığını…

Aslına bakarsanız Lübnan Tezkeresi Türkiye’nin bu diyalektiğin hangi yanında bulunduğunu ortaya çıkartacak.

Lübnan misyonu, Türkiye’nin dünya üzerindeki yeni adresini tarif edecek.

Öncelikle, bu Lübnan misyonunu Irak Tezkeresi ile karıştırmamak gerektiğinin altını çizelim.

Irak, Türkiye’nin burnunun dibinde, Türk vatanına karşı saldırıların yetiştirilip beslendiği bir yer.

Türkçe konuşan nüfusu var. Ve Kuzey Irak’ın güvenliği Türkiye’nin güvenliği demek.

Kuzey Irak’ta bulunacak bir Türk Silahlı Kuvvetleri varlığı, Türkiye’nin evinde ve çevresinde güvenliğini tesiste birinci öncelikli.

Dolayısıyla, 1. Tezkere pişmanlığının Lübnan konusuna transfer edilip, bu kararı etkilememesi gerekiyor.

Sanki, askerimizi Kore’ye, Somali’ye gönderme serüvenlerimiz bir ‘optik yanılgı’ yaratıyor.

Dışarıda, ilgi ve güvenlik alanımızın uzağında, öncelikler sıralamamızda çok aşağılarda yer alan bölgelerde Türkiye’ye gösterilen hedefler, içeride veya kapımızın hemen dışındaki tehdidi unutturuyor bize…

Uzak coğrafyalarda büyük ülke görüntüsü yaratıyor.

Ancak Türkiye, gücünü ve büyük devlet niteliğini öncelikle içeride ve sınırının hemen dışında göstermekle mükellef değil mi?

Öncelikli ilgi alanımızın Kıbrıs, Azerbaycan ve en önemlisi Kuzey Irak olması gerekmez mi?

Kuzey Irak’a girmeden önce, Türkiye’nin içine ulaşabilen tehdidi orda elemine etmeden önce, askerimizin Lübnan’a gitmesinde anakronik bir yan görmüyor musunuz, siz de?

Yoksa büyük devlet olmanın hazzını, büyük devletlerin olur verdiği coğrafyalarda yaşama deneyimi, birinci ligde oynama diskuru ile bir kez daha yaşayacağız; içeride, kapımızın hemen önünde olanları göremeyecek miyiz?

Dünya bizi ‘işleyen merkez’ olarak görüyor ve Lübnan’da çok işlevsel olacağımızı düşünüyor olabilir.

Ancak, ‘işleyen merkez’ kendi kendisinin işlerliğini hisseden ve önceliklerini kendisi yazan bir merkez olmak gerekmez mi?

Türkiye’nin yoğunlaşmış stratejisi, öncelikle kendisine yönelik tehditleri bertaraf etmeye yönelik olmamalı mı?

Yani:

First things first!

Lübnan teskeresini ancak Kuzey Irak’ta imzalamalıyız.