Bir Tek Gül
İrfan Mutluer
--------------------------------------------------------------------------------
Şimdi uyuyorsun, yastığına bir gül koyuyorum...



Sana ilk rastladığımda vapura yetişmeye çalışıyordun. Telaşlı adımlar atıyordun, aceleci ve kıvrak. Bir Şubat akşamıydı, hafif bir rüzgar esiyordu. Bir elin savrulan saçlarındaydı, diğer elinle kitaplarını tutuyordun. Bütün halatlarından kurtulmuştu vapur, sen iskelede dudaklarını ısırıyordun.

Bir sinema çıkışında rastladım tekrar sana. Yanında birkaç arkadaşın vardı. Merdivende sigara içiyordunuz. Biz boşaltıyorduk salonu, siz girmeye hazırlanıyordunuz.

Şiir Cafe’de karşılaştık sonra. Ben şiirimi okumuş yerime dönüyordum. Göz göze geldik seninle, gözlerinle bana gülümsüyordun. Bir tek gül vardı masadaki vazoda ve bir de mum. Gizemli şiirler okunurken gitar eşliğinde, sen gülü kokluyordun.

Çorbacıya gittik şiirler bitince. Grupta sen de vardın. Ağır ağır inerken merdivenlerden, şiirimi beğendiğini söylüyordun.

Sabaha kadar birlikteydik o gece, gözlerimi her kapayışımda sen geliyordun...

Artık düşlerimde sen vardın. Hayallerimde, şiirlerimde... Seni görüyordum baktığım her yerde. Seni anlatıyordum yazdığım hikayelerde.

Rastlantılar bitmişti, buluşmaları biz ayarlıyorduk. Yeni şiirlerle geliyordum yanına, eleştirileri birlikte yapıyorduk.

Bir ilkyaz günüydü. Karşıyaka sahilinde yürüyorduk Bir çocuk yaklaşmıştı yanımıza “Sevdiğinin baaşı için abi” diye elindeki demetten bir gül uzattı bana. “Sevdiğime”diyerek vermiştim o gülü, yüreğimde kabaran sevdalarla sana.

Deniz sakindi, gürültücü martılar yoktu. Bir vapur yalpalayarak ilerliyordu Konak’a doğru, yakamozları yırtarak. Doğru sözcükleri bulamıyorduk belki ama, gözlerin her şeyi anlatıyordu. Elinde bir tek gül duruyordu.

Önce mevsimler birbirini kovalamaya başladı. Sana adandı yaşadığım tüm zamanlar. Engelli bir koşuya benzese de hayat, yanağında açılan kırmızı bir gül oldu yıllar.

İki tomurcuğumuz oldu, iki mutluluğumuz. Birincisi arslan bir yürek taşıyordu göğsünde, diğeri nazlı bir serçe.

Sevinçlerimiz de oldu, üzüntülerimiz de. Acılarımız da oldu, mutluluğumuz da. Gün geldi uzak şehirlerden düşledim seni, uzak şehirlerde. Gün geldi yan yana iki uçurtma olduk gökyüzünde, gülümsedik dünyaya birlikte.

Şimdi uyuyorsun, yastığına bir gül koyuyorum...