GÖZLERİNİ GETİR ÖLEYİM

Gözlerini getir, yarı umutsuzluğumda
Yaprak gibi döküleyim önüne
Solayım, beter olayım
Gözlerini getir öleyim...
Bilmeden çocukça sevildiğini
Ve bayram sabahınca beklendiğini
Kaf Dağından güneşi getirir gibi
Getir gözlerini öleyim...
Kimsesizim, ilk kez bu kadar suskunum
Sana söylemiyorum
Yıldızlara uzanmışım her akşam
Ve baglanmış ve kınanmış
Ve karşında yitirilmişim
Ne olur gözlerini getir
Getir gözlerini öleyim...
Ben biraz sırım, biraz divane
Çarmıha gerseler öldüremezler
Sırrım kalemimde degil yüreğimdedir
Istersen dost, istersen düşman gibi
Getir gözlerini öleyim...
Ben yine kaybettim, görmüyor musun?
Safak yangınından yaralı çıktım
Ve ben,
Gözlerinle yıkılası bir şiire başladım
Kaçtıkça sana döndüm
Ve artık gülü bıraktım
Menekşe yaprağını, kitaplarımı,
Suskun maceramı...
Bu şiir bitsin...
Bana peşini bıraktığım bir hayatı degil,
Gözlerini getir,
Getir gözlerini, öleyim...