Elveda
ihtimalsiz bir hayal yok ki dünyada
varsa bile yok farzedip
yalvarırım tanrıya
bir gün gelir de dünya tertemiz olursa
isyan etmem bundan sonra
zamanın ruhuna
ağlasam aylarca
uyusam yıllarca
yoksa bile varedip
yalvarırım tanrıya
“bir gün” gelir de dünya böyle kalırsa
vazgeçer
isyan ederim artık tanrıya
bırak beni kendi halime
bırak peşimi
elveda
ellerimi dokundurdum denizin yüzeyine
pürüzsüz suda halkalar yapsın diye
her baharda varolmayan birine aşık olup
hiç varolmamış gibi bir dünyayı
gerçekmiş sanıp
bırak beni kendi halime
bırak peşimi
elveda