Duvarlar yüzüme bakar kör gibi
Mahpusluk sinemi yakar kor gibi
Elim-kolum bağlı, kavgam zor gibi
Yine de, yine de gönlümü çalar bu sevda

Duvarlar aşığı yardan ayırır
Güneşten, yağmurdan, kardan ayırır
Belki de an gelir serden ayırır
Yine de, yine de gönlümü çalar bu sevda

Duvarlar yıkılır dökülür her gün
Hayalin karşıma dikilir her gün
Beynime bin kurşun sıkılır her gün
Yine de, yine de gönlümü çalar bu sevda

Duvarlar içinde sehpa kurulur
Kalaslar üstüne urgan vurulur
’’Son arzun, son arzun ne?’’ diye bir gün sorulur
Yine de gönlümü çalar bu sevda
Yine de gönlümü çalar bu sevda