Gidişimde tıpkı gelişim gibi çok sessiz olacak
Çıt bile çıkarmadan çekip gideceğim lanet olası hayatından
İlk günlerde yokluğumun farkına bile varmayacaksın belki ama
Sana yemin ediyorum,
Sana yemin ediyorum öyle bir an gelecek ki
Yokluğum boğazına düğümlenecek
Bensiz nefes bile alamayacaksın
Çaresizlik içinde kıvranarak
Beni arayacaksın
İşte, işte o an evlat acısı gibi
Yüreğinin tam orta yerine oturacağım
Aklın bende, fikrin bende kalacak
Düşüneceksin
Aklından geçen sorulara cevap bulamayacak
Acaba şimdi nerde, kiminle diyeceksin
Beni düşünmekten,
Beni düşünmekten kafayı yiyeceksin

Sensiz batan her güneş
Ömrümden bir asır götürse de
Sensizliğin acısı beni damla damla bitirse de
Telefonumda kalan son bir mesajını silmeye kıyamadığımı
Yerine kimseyi koyamadığımı
Ve lanet olsun, lanet olsun ulan en acısı
Sana, sana doyamadığımı bilmeyecek
Bilemeyeceksin
Beni düşünmekten kafayı yiyeceksin

Ey benim yürek sızım
Ey benim hayırsızım
A benim kınalı kuzum
A benim imkansızım
Bu şiir sana, bu şarkı sana
Ama sen bunu bilmeyeceksin
Yaşadıkça ve nefes aldıkça
Acaba, acaba bir gün döner mi diye
Bekleyeceksin boşuna
Boşuna, boşuna bekleyeceksin
Ben sensiz öleceğim
Sen, bensiz sürüneceksin

Ve bir gün, çok gereksiz bir anda
Çok gereksiz bir yerde
Ve çok gereksiz birinden duyacaksın
Bu şerefsiz Dünya’dan
Pılımı pırtımı toplayıp çekip gittiğimi

İşte o an,
İşte o an
Belki hiç kimse hiçbir şey bilmeyecek ama
Sadece sadece sen bil yeter
Sebebim sensin, sebebim sensin
Kına yak