Barikat:

Maskeler bu hayatın tek geçer yasası.
Yüreğinde yarası var olan insan ancak bilir ası pası.
Bu şehir, hıyanette tek galip, avına hep musahip.
Gerçek niyetini gizleyen parıltılı caddeleri kandırır avını.
Adım adım izler korunmasız bedenleri;
yakasına yapışır bir çıkmaz sokakta.
Gözünü kırpmadan vurur sırtından;
satar yine kendini, satar ruhunu,
eşini ve dostunu üç kuruşluk çıkar için.
Mazlum edebiyatı döndürenler nanay!
Dönüp bakmaz aldırmaz kimse sokaklara;
sokaklarda dönen o kirli dolaplara.
Oysa, gece cehennem gibi çöker üstüne!
Çünkü buz kesen sokaklarda vuran kıran;
sokaklarda kapan.
Sokaklarda gözü dönmüş sapıklar, sokaklarda evsiz barksız çocuklar;
sokaklarda hayatı alınan bu kadınlar.
Nabza göre şerbet verenler,
kendi çöplüğünde kendi şarkısını söyleyenler;
‘Gökyüzü mavi’ diye ayak çeken tipi tipler
masal anlatırlar uyutmak için beni.
Oysa yok; benim boş lafa karnım tok.
Kendi kaderimi kendi boynuma astım ben.
Yıldıramazlar beni;
ben güne tanıklık eden gerçeğin peşinde bir duvar yazıcısı.
Geceyi süpürür hep, gün doğmadan çöpçüler!
Yaşanan bu izler silinir karış karış.
Tarihin çöplüğüne karışır sokaklar!
Bu amaçlar yalan, yaşananlar yalan,
yarınlar yalan dolan, gerçek olan; evet, bugün var olan.
Solan giden her zaman yarım kalan düşler,
yaşanmayan aşklar, ertelenen zevkler, yere düşen umutlar!
Kimi zaman gülüp geçtiğin,
kimi zaman batıp gittiğin sokakların çatısı yok.

Sentez: Çatısız sokak. Gündüz mavi gece siyah.
Derinliğin altında oynanan tiyatro dram.
Zehir saçtılar gram gram.
Belki de benim sıram; belki de senin.
Kiminin cehennemi, kiminin cenneti.
Cinneti yaşatan sokakların illeti, cani!
Geçen giden geceler birbirinden fani.
Ani kopan gürültü bozar sükuneti.

Turbo: Sokakların çatısı yoktur.
Bazıları için hayat bolluktur; sokaktaki için yokluktur.
Kapanmayan yaralar gözleri aralar, elleri kapar, nasihat neye yarar.
Adımı yazdım duvarlarına.
Karanlık sokaklarda belki hayaldi yaşamak;
belki yalanlara inanmak.
Ama acılara katlanmak yaşamaksa bu dünyada,
cehennemi tadarak kapıları aralamak, kırmak, gerçeklere inanmak.
Nerede kaldı insanca yaşamak?
Soruyorum sana kelimelerde ruhuna istila.
İntikam vakti çok yakında.
Mesajım sana; hayal dünyasında yaşayan kafa.
O zaman aman dileme benden;
çıkacak can bedenden:
Mezarında huzur içinde dinlen; mezarında huzur içinde dinlen..

Maho-B:
Gel kardeşim gel.
Çekme kendini geri; bizi anlatan durumlara kapama gözlerini.
Çatısız çocuklar ağlar yağmurlar ıslatırken bedenlerini.
Elerini kırışıklıklar sarar; gencecik yaşta ağlar.
Karalar bağlar gözlerimde umut var.
Sakla sakla samanı; gelir zamanı.
Görürsün Hanya’yı Konya’yı.
İş işten geçmeden, bitmeden;
gelecek umutlar sönmeden, ermeden burada.
Onlara sıcacık yuvada bir tas çorba vermeden susmaz Maho-b, susmaz Turbo, susmaz Barikat.

Halil-B:
Sokak nedir, ne değildir; emin ol iyi bilirim.
35 yıldır sokakta insanlarla birlikteyim.
Örümcek beyinlilere, karanlığadır sitemim.
Arabeske tavır alır; aydınlığa yönelirim.
Yan yana gelirsek güzelleşir dünya bilirim.
Gün Gelecek elbet gelecek; bugün ekilen tohumlar yeşerecek.
Çek baba başı sen; gün gelecek bütün hayallerimiz gerçekleşecek.