NİYE BEN

Bazen soruyorum kendime niye ben diye?Ask meleği o kadar kişinin arasında niye beni secti asık olmam için sana…Zehirli oku sapladığında kalbime içimde bir sıcaklık hissetim.Ok panzehiri olmayan zehiri kabime.Yavaş yavaş ölüme gittiğimi bile bile huzur doluyordu içime…Ölüyordum senin hayalin yine gözlerimin önünde.İçimde müthiş bir haz duygusu vardı,zehir kanıma işlemeye başlamıştı.Artık senin sevgini her hücremde hissetmeye başlamştım.Kalbim hızla çarpmaya başlamıştı .Uğrasıyordu kanımdaki zehiri temizlemeye ama artık cok gectı.Zehır tum kanıma ıslemıstı bır kere…beyın buyuk bır cıkmazın ıcındeydı ne yapacagını bılememecesıne… yüzümde ıse yıne aynı tebessum olume hosgeldın dercesıne…Gozlerım senın hayalının esırı olmustu.

Her sey bıtıı derken bayın panzehırı buldu.Formulu cok basıttı ılk bakısta…Sen ancak asık oldugun kız sana asık olursa kurtulursun dedi beyın.Sımsekler caktı ıcımde,fırtınalar koptu.Bu nasıl olabılır dercesıne…Ben ımkansızı sevdım o benım gıbı bıırne nasıl asık olabılrdı.Cıkmaza gırmsııtım artık…Dusunuyordum acaba benı sever mı dıye?Hayır demekten de alıkoyamıyordum kendımı.V gerı sayım baslamıstı.Beyın yaptı anansunu son bır kez daha…Panzehırı buldun mu?Dılımden dokulen son soz’hayır’ oldu.Umıtler bıtmıstı artık.Usumeye baslamısıtım sıcak yaz gununde.Gozlerım kararmaya baslamıstı.Kalp artık umıdı kestı ve caslımayı yavas yavas durduruyordu.Evet olumune sanıyeler kalmıstı.V hoscakal dedım dunyaya ve senın resmıne.Gıdıyordum.Gozlerımde senın hayalın ve yuzumde hala o masum tebessum vardı…