Kızamık Ağıdı


ben gamlı donuk kış güneşi,
çıplak dallarda sessiz dinleniyordum.
köyleri, yolları dağı taşı
ısıtıyor, avutuyordum.

bir köy gördüm ta uzaktan,
dağlar ardında kalmış bilmezsiniz,
kar örtmüş, göremezsiniz karanlıktan
yalnızlıkta üşür üşür çaresiz.

ben gördüm bu köyü, damların altında
çocukları kızamık döküyor,
gözleri, göğüsleri, yüzleri, ah bırakılmış tarla,
gelincikler arasından öyle masum bakıyor.

habersiz hepsi kızamıktan ve ölümden,
kirli yüzlerinde açan ölümden habersiz.
ve düşmüş bir gül oluyorlar birden,
bebekler ölüveriyorlar, ölümden habersiz.

alilerin kızı emineyi gördüm
öldü.. yusufların kadir öldü, emmisinin
dudu öldü,
ikindiye doğru evlerine vardım.
gördüm döne öldü, ali öldü, dudu öldü.

bir bir saydım, yirmi üç çocuk,
ah, güllü güllü gülizar öldü,
gördü kış güneşi, gamlı ve donuk,
daldı oğlanlar, çiçekti kızlar, öldü.

gamlı türkümle tepeden aşağı bıraktım,
bıraktım kendimi düşesiye ölesiye,
bu acıdan sonra nasıl doğacaktım,
nasıl dönecektim aynı köye?

iniyor ve kar altında örtüyordum,
bu çocukları, bu habersiz çocukları,
görmediniz anlatamam, ürperiyorum,
bir şey demek için açılmıştı dudakları,

ah, ben bir gün tepelerden, tepelerden,
varıp önünüze, önünüze dikilip duracağım,
aydınlardan, hekimlerden, öğretmenlerden,
bir gün soracağım, bu çocukları soracağım.

o çaresiz, o yalnız, o karanlık günde
siz neredeydiniz diyeceğim, neredeydiniz?
ben perişan, utanmış.. bu köyün üstüne,
kahrolurken siz beyciğim neredeydiniz?

ben. bir günde yirmi üç küçük ölünün
gömüldüğünü gördüm bu köyde kızamıktan,
ya siz ne gördünüz, söyleyin, söyleyin
bir şey söyleyin uzaktan.

ah ben gamlı kış güneşi, aydınlığın
bütün suçlarını kalbimde taşırım
görerek ah görerek bilerek bir yığın,
karanlık gündüzün üstünde yaşarım.

her mevsim dolanıp geldiğimde bu köye,
gücük ayda, kar örtülü bu ovada,
utancımdan, hıncımdan yaş dökerek böyle,
gamlı ve perişan, asılı duracağım havada.
ikindiye doğru bırakıp kendimi
bu küçük mezarların üstüne,
bilmiyeceksiniz, perişan, çaresiz halimi,
gül diyeceğim, gül dereciğim gül üstüne,
yol kıyısında yirmi üç çocuğun mezarı,
ah, diyeceğim, ah dökeceğim yol üstüne...