işte türkçemizin nereye gittiğini gösteren trajikomik bir yazı:

Yil: 1965
"Karsima âniden çikinca ziyâdesiyle sasakaldim.. Nasil bir edâ takinacagima hükûm veremedim, âdetâ vecde geldim. Buna mukâbil az bir müddet sonra kendime gelir gibi oldum, yüzünde beni fevkalâde rahatlatan bir tebessüm vardi.. Üstümü basimi toparladim, kendinden emin bir sesle 'aksam-i serifleriniz hayrolsun' dedim.."

Yil: 1975
"Karsima birdenbire çikinca çok sasirdim.. Ne yapacagima karar veremedim, heyecandan ayaklarim titredi. Ama çok geçmeden kendime gelir gibi oldum, yüzünde beni rahatlatan bir gülümseme vardi.. Üstüme çeki düzen verdim, kendinden emin bir sesle 'iyi aksamlar' dedim.."

Yil: 1985
"Karsima âniden çikinca fevkalâde sasirdim.. Nitekim ne yapacagima hükûm veremedim, heyecandan ayaklarim titredi. Amma ve lâkin kisa bir süre sonra kendime gelir gibi oldum, nitekim yüzünde beni ferahlatan bir tebessüm vardi.. Üstüme çeki düzen verdim, kendinden emin bir sesle 'hayirli aksamlar' dedim.."

Yil: 1995
"Karsima birdenbire çikinca çok sasirdim.. Fenâ hâlde kal geldi yâni.. Ama bu is bizi bozar dedim. Baktim o da bana bakiyor, bu is tamamdir dedim.. Manitayi tavlamak için dogruldum, artistik bir sesle 'selâm' dedim.."

Yil: 2006
"Âbi onu karsimda öyle görünce çüs falan oldum yâni.. Oglum bu is bizi kasar dedim, fenâ göçeriz dedim, enjoy durumlari yâni.. Ama concon muyum ki ben, baktim ki o da bana kesik.. Saril oglum dedim, bu manita senin.. 'Hav ar yu yavrum?'"

Yil: 2026
"Ven ay vaz si hör, ben çok yâni öyle iste birden.. Off, ay dont nov âbi yaa.. Ama o da bana öyle bakti, if so âsik len bu manita.. 'Hay beybi..'"