Sonbaharı yaşamadan kış doldu ceplerime. Hergün kar yağıyor da o karda yürüyemiyordum artık. Üşüdükçe içime kapanıyorum, kapandıkça yazıyorum yazıyorum yazıyorum sonra sinirlenip yazdıklarımla sigaramı yakıyorum. Gözlerden uzak olmalıyım ben, sözcükler bana ulaşmamalı, duymamalıyım o garip şiirleri. Bir saatlik derin bir uyku için herşeyi vermeliyim; hem telefonlarımı da kapattım, tüm terkedilmişliklerimi de yanıma aldım gidiyorum şimdi... Ufacık bir çocuk gördüm yolda giderken, ufacık bir öpücük kondurdum yanağına, üşüdüm... İhtimal ki arkamdan kimse bakmıyordu... Evet evet gitmeliyim artık, avutmalıyım kendimi...