Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne.
“O olmazsa yaşayamam.” demeyeceksin.
Demeyeceksin işte.
Yaşarsın çünkü.
Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.
Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın.

Ve zaten genellikle o daha az sever seni,
Senin onu sevdiğinden.
Çok sevmezsen, çok acımazsın.
Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.
Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.
Senin değillermiş gibi davranacaksın.
Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de
korkmazsın.
Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın.
Çok eşyan olmayacak mesela evinde.
Paldır küldür yürüyebileceksin.
İlle de bir şeyleri sahipleneceksen,
Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin.
Gökyüzünü sahipleneceksin,
Güneşi, ayı, yıldızları…
Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak.
“O benim.” diyeceksin.
Mutlaka sana ait olmasın istiyorsan birşeylerin…
Mesela gökkuşağı senin olacak.
İlle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait
olacaksın.
Mesela turuncuya, yada pembeye.
Ya da cennete ait olacaksın.
Çok sahiplenmeden, Çok ait olmadan yaşayacaksın.
Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi, Hem
de hep senin kalacakmış gibi hayat.
İlişik yaşayacaksın. Ucundan tutarak…




Kısa bi not iletmek istedim can yücel hakkında : )
Can Yücel çok romantik falan tanınır ama aksine hayatın bir küfürden olduğunu hep söylemiştir.Bir gün arkadaşlarıyla beraber sabaha kadar sokakta içmiş ve yere düşmüşlerdir yıldızlara bakıyorlar hepsi derin bi sessizlik kaplamış herkes can usta ne dicek acaba die gözlerini pür dikkat ona dikmiş bi şiir söylesede kendimizden geçsek diyorlarken can yücel bakmış yıldızlara ve demiş ki hay a..
kolumun üstüne düşmüşüm acidi


Hatırladığım kadar kısa bi şey yine: İstanbul bilmem ne fakültesi bir konferans gibi bişey düzenliyo can yücel ustayıda davet ediyolar bunlar işte geleceğin bütün bilimadamı siyasetçisi falan hepsi yane bütün gelecek orda konuşmalar falan filan 3,4 saat sonra can yücel mikrofona geliyo ve diyoki:bu si... mikrofonu çalişiyomu