Whatever demiştim ama, whatever.
Tartışma, kişilerin konuya ilişkin öznel görüşlerini birbirlerine aktardıkları bir durumdur. Mesajlarımda kişilere saygısızlık ya da hakaret etmiş değilim her ne kadar sanal dünyanın görece özgür ortamında bulunsak ta.
Ama yok "özel hayatlar konusunda yargılama", yok "benden şüphe etme" - ki, bu da her ne demekse- yok "kitapları çöpe atma".
Nereden çıkıyor kuzum bunlar? Kitapları çöpe atma, yakma gibi eylemlerin genellikle diktatörlerin başlarının altından çıktığını hatırlatırım.
Buradan da tüm bu mesajlaşmaların, demokrasinin bu topraklarda yeşerip gelişmesinin ne kadar zor olduğunu bir kez daha görme ve gösterme şanssızlığını bana vermiş olduğunu üzülerek görüyorum.
Larssen ya da Grangé ve hatta Cartland bile yazmış olsa, kitaplar çöpe atılmamalı, yakılmamalıdır. Her kitabın elbet bir okuru vardır. İnsanları hangi kitapları okuduklarına göre değerlendirmemeli, sadece okudukları için şükretmeliyiz.
(Bu arada, 140 kitabın kendini ifade edebilme ve dilbilgisi açısından yeterli olmadığını da farketmiş bulunuyorum.)
Sizi rengarenk sorgu kriterlerinizi bir kez daha okumaya, Google'da bulunabilme sevdası uğruna internet gezginlerinin zamanını çalmamaya, bu anlamda etik davranmaya bir kez daha davet ediyor, tatsız ve yavan klanınızı kendisiyle baş başa bırakıyorum.
İyi geceler.