Halkın adaleti

Açlık grevinin 34. günüydü. Yarenleri açlığa yatmışlardı. İçinde biriktirdiği çığlıklar alıp götürüyordu onu... Birşeyler yapmalıydılar...
22 Haziran’da tutuşmuş yanıyordu caddeler... Halkın “adalet”iydi o... Dersim dağlarının boranı... İnsana yasaktı sevdası... Altın ufağı kadardı... Sokaklar, caddeler yoktu artık... 22 Haziran gecesi kurşunu bitene kadar çatıştı. Kurşun yakaladı onu göğsünden... Kara kızdı o... Kanatları kan, kanatları yaralı... Sevdası arttıkça, azaldı acıları... Kalktı Dersim dağlarına... Kardelenler günışığına tutunup karı delmişlerdi...
Halkına, halkına yasak “adalet”ti o...