Biz onların peşimizde olmasını istiyoruz çünkü. İnsanı insan gibi hissettiren herşeyi istiyoruz. Sıkıntısı tasası olmayan insan bile neden gözümün üstünde kaşım var seviyesindeki basit sıkıntıları düşünür durur bu yüzden. Bir de sanırım hiç kimse mutlak bir mutluluk olduğuna inanmaz. O yüzden dert tasa hep peşimizdedir.


Hiç gaipten ses duyma diye birşey olur mu?