aşk beklentisiz sevmektir..
henüz 8 yaşımdayken abim dediğim fakat aşık olduğumu sandığım bi tanıdığımız vardı.. oda beni seviyodu tabi kardeşi gibi.. kız arkadaşı vardı hep birlikteydiler beni o kızın yanında hep ufalığım diye seviyodu çok üzülüyodum somurttuğumdada saçlarımı karıştırırdı.. o zamanlar o 15 ben se 8 yaşımdaydım.. babasının işi gereği ayvalık'a taşındılar.. ondan sonra kimseye aşık olmadım ben.. aradan 9,5 10 sene geçtikten sonra bursaya geri döndüler 24.06.2009 tarihinde kapı çalmıştı ben odamdaydım annem açmıştı kapıyı içeriden çok ses geliyodu ben sadece birisini duydum 'NEREDE BENİM UFAKLIĞIM' diye o an ölücekmişim gibi hissettim.. yıllardır hayallerimi süsleyen adam bana çok yakındı.. hemen yanına gittim kendime çok zor hakim oluyodum bana sarıldığında o kadarda güçlü olmadığımı hissetmiştim.. yıllar önce beni ufalığım diye seven adam şimdi sevgilimm diye seviyo.. hep beklentisiz sevmiştim onu hala da öyle seviyorum o benim ilk im umarım sonum da o olur..