Sarah, okuldan nefretten öte tiksinirdi, sürekli asardı okulu. O, özel okula gidiyordu, ailesi zengindi. Arkadaşlarının çoğu derslere bağlı olduğu için,onunla kaçmaz, gezmezlerdi bile. Sarah'da onlara pek meraklı değildi. Okulu astığında ailesi yurt dışında olduğu için haberleri bile olmazdı. Ayrıca Serah kendine bakabilecek güçteydi. Hapkido ve karatede usta sayılırdı. Ama nefret ettiği birşey vardı... Zenginliği. Hatta evine toplu taşıtlarla dönerdi. Çok nadir taksi kullanırdı, yağmurlu havalarda felan. Yine birgün okulu astı. Evine giderken neredeyse bir araba ona çarpıyordu. Bugün çok dalgındı. Sanki bir an "yetişmem gerek, geç kaldım." gibi birşey duydu. Sonra bunu "Lanet olsun, nerede kaldı bu !", "işte bu iyi geldi..." diye şeyler duydu. Bunlar duymaktan öteydi. Sanki, beyninde bi yerde çalan bir şarkıydı. Evine koştu, toplu taşıtlara binerse bayılacağından şüphe etti, ve otobüsü bekliyecek vakti yoktu. Evine doğru yol alırken koştu, koştu...




O an görev üstünde olmayan bir ajan, birden caddede koşuşturan güzel kızı gördü. Gözleri fıldır fıldır dönüyordu. Bu ona eski bukalemununu hatırlatıyordu. Çok garip bir şeydi ona sahip olmak , zaten 3 gün sonra da ölmüştü. Neyse, kıza odaklandı. Sanki, her insanın yanından geçerken hâli değişiyordu. Ama giyimi çok iyiydi. fazla iyi. Böylesine zengin giyimli bir kişinin burada ne işi vardı ? Kızı izledi, ve kız bir taksiye bindi. Arkasından John da bindi taksiye. Ve bir lüks evde indi. Neden bu kadar ilgisini çektiğini bilmiyordu ama birşey vardı bu kızda. Onunda işi özel çocukları toplamaktı. Toplamak sayılmaz ama, bir okula göndermekti. Ve işini yapmada güçlük çekiyordu, dünyada yetenekli pek çocuk yoktu çünkü. Bir keman çalabilen çocuk olabilirdi, ama geleceği gören bir çocuğa pek rastlanmazdı. İşte görevide buydu, ve görevini hiçbirşey engelleyemezdi...