Bir gün Hoca yol üstü bir hana inmiş. Han Nuh Nebi'den kalma bir yer.. Her tarafı delik deşik; adeta çökmeye ramak kalmış. Hoca'nın yüreğine bir korkudur düşmüş ama ne desin? Nihayet bir söz arasında: - "Yahu bu senin tavan da ne kadar gıcırdıyor beşik mübarek!" diyecek olmuş ama hancı baba hiç oralı olmamış; sözü şakaya boğarak: - "Ağzını hayra aç Hoca bu gıcırtı beşik gıcırtısı değil; tavan tahtaları Hakka tesbih çekiyor!" demiş. Hoca'nın közü küllenir mi? Gözlerini hancının gözüne dikerek: - "Peki ama" demiş; "ya bu tavan boyle tesbih çeke çeke aşka gelip de secdeye kapanırsa bizim halimiz nice olacak?"