SESSİZLİĞİN LANETİ

Henüz 10 yasındaydı Elizabeth.Okumak için yaşardı sanki.Abisi Chris ise kendi halinde şiir, deneme, öykü yazardı kendi kendine hiç kız arkadaşı olmamıstı, diğerleri gibi kızlarla gezip tozmak yerine evde oturup zamanını değerlendirmeye bayılırdı.
Elizabeth, abisiyle hiç konusmaz, zamanının çoğunu kütüphanedeki kitapları okuyarak geçirirdi.Halk kütüphanelerinin çoğuna üye olduğu için oradakilerin onu tanımaması imkansızdı.Sessiz düşünür fakat bir şeyleri yapmak için didinirdi, emek harcardı.Annesini küçük kardeşi doğduğunda kaybetmişti.O günden beri her kitaplarla arkadaşlık kurmuş içine kapanmıştı.Tek annesini kaybeden o değildi oysaki…Ama ameliyatta ölmesi korkunçtu.Annesinin yakılmadan önceki o soğuk tenini ellediğinde annesi sanki canlıymış gibi gözleri acıktı.Can çekişerek ölmesi Elizabeth için kötü olmuştu.


1.Bölüm: Tesadüf mü? Kader mi?

Elizabeth Halk kütüphanesine gitmek için erkenden kalkmıştı.Cumartesi günü gerçekten de yoğun geçiyordu.Çantasına suyunu koyduğu gibi kapıdan kendini atmıştı.Güneş kavurucu sıcağıyla tam bir felaketti.Elizabeth hayatı boyunca sıcaklığı içinde bu kadar hissetmemişti.bisikletine dokunduğunda eli yanmıştı.neyseki bira geçtikten sonra kendine gelebildi.Biraz sonra halk kütüphanesinde durdu.Bisikleti gölgeye koyduktan sonra çantasını indirip içinden kartını aldı ve içeride Tessa’ya verdi.
Tessa orada çalışan 1.65 boylarında 50 kiloya yakın zayıf bir görevliydi.Elizabeth’i kızı gibi görür, severdi.En yeni kitapların olduğu dolabı onsuz açmazdı.Elizabeth okuduğu kitabı verdi ve yenisi için kütüphaneye göz atmak istediğini söyledi.gezmeye başladı kitapları herkez heykel gibi duruyordu içinden bunu söyleyip duruyordu.Ama biliyordu ki; baş koltuklardan birinde oturan kadın her zaman kıpırdanırdı, hareketsiz duramazdı.Bunu söylerken iç geçirdi ve yürümeye devam etti.Sonradan fark etmişti ki kütüphane her zamankinden soğuk ve daha sessizdi.Çok garip denilesi bir şeydi bu.Yıllardır hiç böyle görmemişti Elizabeth burayı.Rafa doğru gitti eline bir kitap aldı ve içine göz gezdirdi fakat pek ilgisini çekmedi çünkü içinde bilimden uzak her şey vardı.Cinlerin içimizde olabileceği, ruhlar büyüler…Bunlar sadece psişik enerjiden ibaretti onun için.Diğer bölüme geçmek için yürüdü ve o da neydi?Kimse gerçekten hareket etmiyordu tek hareket eden kafasını oynatan köpek süsleriydi yoo bu olamazdı.Gerçek olup olmadığını anlamak için baş koltukların oraya gitti kadının yüzüne dokunacaktı ki bir ses duydu.Ödü kopmuştu sadece başnı oynatan köpeklerden biri düşmüştü arkasına döndü ve süsü zarar görmeden yerine koymak için ilerledi.Tam koyacaktı ki ensesinde bir el hissetti arkasını döndü bay Ricky ağzını açık bir halde bağırıyordu.Elizabeth bunun gerçek olamayacağını savunurdu bunları yasamamış olsa fakat şimdi çığlık atarak kaçıyor ve bu olanları algılamaya çalışıyordu.Bu bir tür boyutlar arası beyin gücüyle yolculuk olmalıydı.çantasını bırakıp kaçmak için kapıya koştu fakat kapı kapalıydı.Kitlenmişti herkez gözlerini açıp kızın üstüne yürümeye başladılar fakat Elizabeth eski okuduğu kitaplardan birindeki sözü hatırladı ‘yaşamak için beyine, beyin içinde kana ihtiyacın olması gerek’ bunu düşündü eğer daha da üstüne gelmedenağır yaralayabilirse kaçış yolu olacaktı.kapının yanındaki sopaya baktı.Fakat sonra işe yaramayacağını anladı ve kütüphanenin alarmını çalıştırmaya gitti alarmı açtıgında o ses öyle yüksekti ki hepsinin gözlerinden kan akamaya başladı bunlar çok saçma geldi bir an.Fakat gerçek olan hiçbir şey saçma değildi onun için.
Elizabeth gözlerini açtı iki kişi ona bakıyordu.Neredeyim ben demesine izin vermeden durumu anlattılar.Elizabeth kapının önünde bayılmış, alarm sayesinde onu kurtarmışlardı.Elizabeth abisinin gelmesiyle eve taburcu edilirken abisi ona garip bir şekilde bakıyordu.Belki de tesadüf bekli de kaderdi.


eğer okunursa devamını yazarım