Ölüler Kitabı, Antik Mısır cenazelerinde okunan metinleri içeren ve asıl adı
"Günden Dışarı Gidenler" olan bir kitabın, Alman bilimadamı Richard Lepsius tarafından 1842'de bu metinlerin bazı kısımlarını biraraya getirerek oluşturduğu kitaptır.
Köken
Bilimadamlarına göre, Antik Mısır halkı tarafından kullanılan Ölüler Kitabı, ölümden sonraki yaşamda gerekli olacak bazı talimat ve yönlendirmeleri içermekteydi. Tüm tılsım ve dualar her cenaze için her seferinde okunmaz, sosyal statü ve zenginliğe göre farklılık gösterirdi. Bazı tılsım ve dualar Tanrılara hediye sunmak amacı ile kullanılırken, bazılarıysa diğer tarafta yürüyebilmeyi veya ölümden sonraki hayatta tekrar ölmemeyi sağlayan düzenleyici yönlendirmeleri içerirdi.
Sanılanın aksine, Ölüler Kitabı ölen insanları diriltmek için değil, ölümden sonraki yaşamda ölen kişiye yol göstermek ve hayatını düzenlemek amacı ile oluşturulmuş metinlerden oluşmaktaydı. Antik Mısır'da ölümden sonraki yaşamın cenneti olarak düşünülebilecek sazlık tarlalarına ulaşmayı isteyen her Mısırlı için, ölüler kitabı onlara yol gösteren bir kaynak olarak 18. hanedanlıktan başlayarak kullanılmaya başlanmıştır.
Nebqed isimli kâtip tarafından M.Ö. 1300'lerde yazılmış olan Ölüler Kitabı
Tılsım 125
125. tılsım ölüler kitabının en çok tanınmış tılsımlarından biri olup, özet olarak ölen kişinin Tanrı Osiris'e ve 42 yargıcı tarafından hayatında yaptıkları ile ilgili yargılanmasını içermektedir.
ölen kişinin kalbi ve iyilik oranı tanrı Osiris, tanrıça olarak bilinen İsis ve Neptis, ve yazıcı tanrı Anubis karşısında tartılır. Tanrı Osiris kararı verir ve tanrıça İsis' in taşıdığı doğruluk tüyü ile karşılaştırılır. Tüy daha ağır gelir ise kişi Anus adı verilen canlı tarafından yenilir.Eğer tüy hafif gelir ise kişi İsis ilee birlikte cennete gider.
Bazı bilimadamlarınca Tılsım 125'te bahsedilen 42 günah ve bu günahlara ait suçsuzluk açıklamalarının (Örn. Hırsızlık yapmadım, cinayet işlemedim vb.), Musevilikteki On Emir için temel oluşturduğu öne sürülmektedir.