İran şahı o zamanlar Yavuz Sultan Selim Han'a elçileriyle birlikte bir sandık gönderir. Sandık kıymetli mücevherlerle doludur. I. Selim sandığı açtırır. Ancak açtırmasıyla birlikte odayı keskin bir koku kaplar. Koku o kadar pis ve ağırdır ki saraydaki kişiler burnunu kapatıyor
Hemen görevliler sandıktaki kötü kokunun nerden geldiğine bakarlar. Mücevherlerin yanında bir bohça vardır. Görevliler alıp açarlar ve kokunun kaynağı çıkar ortaya. Bohçanın içinde bir insan pisliği bulunmaktadır.
Yavuz Sultan Selim derhal aynı sandıktan aldırır ve içine aynı tip mücevherlerle doldurur. İçine o zamanın Osmanlı İstanbul'unda imal edilen gül kokulu en nadide lokumlardan bir kutu hazırlatır ve aynı tip bohçalardan birine sarıp sandığa koydurur. Bohçaya sarmadan önce de kendi el yazısıyla yazdığı bir notu bırakıp elçileriyle birlikte sandığı İran'a gönderir.
İran şahı o sıralar Sultan'ın da kendisine aynı seviyesizlikte bir sandık göndermesini bekler. Sandık gelince heyecanla adamlarına sandığı açma emri verir. Sandık açılır ve İran şahı içinden çıkan bohçayı getirtir. Açar ve karşısında lokumu görünce şok olur. Hemen bohçanın altında katlanmış olan kağıdı alır ve okur.
Kağıdın üstünde şu yazılıdır:

Herkes yediğini gönderir.