Uyarı

Görmek için lütfen buradan üye olunuz.

Bir kıvılcım aşk: Bölüm 3 : Öğrenme


"Evet, tam şuraya."

"Buraya mı hanımefendi ?"

"Hayır, biraz sağa, evet tam ora!!"

Dışarıdan iş makinesi sesleri geliyordu ve ben daha yeni uyanmıştım.
Saat daha sabah 9:14'ü gösteriyordu. 9:14 ?? Lanet olsun!!! Okuluma geç kaldım !! Daha önceden babamın bitmek bilmez parasıyla geçinirdim ama, şehirler arası mesafe olduğu için istediğim zaman parayı elde edemiyordum. Babama bana kredi kartı hesabı açması için yalvardım ama açmadı. Parayı gereksiz çar-çur edeceğimden korkuyordu. Haklıydı da... Ama artık bir okuldayım, ve ilk dersimi kaçırdım. Aşağıya indim ve o da ne!!! Bu o!! Aylardır kaçtığım güzel sarışın kız. Her sabah bana okul çilesini çektiren kız ! Bu o, Lisa. O sarı saçları, harika surat yapısı, güzel gözleri... Beni benden aldı. Yine. Gözlerimi ondan almak ve başka bir yere bakmak istesemde yapamıyordum. O oradaydı, tam karşımda. Ve birden kendime geldim. :

"Guile!!! İnanamıyorum, 2 aydır neredeydin !! Beni arkadaşım gibi bırakıp gittiğini düşündüm !! Ben senin, yani sen..." Sanırım birşeyler daha demek istedi ama diyemiyordu. Bende onu bu ızdıraptan kurtarmak için sarıldım. Kendine geldi ve devam etti. :

"İnanamıyorum... Sen hayattasın. Yani, tam karşımdasın. Bu harika bir şey Guile. Neden 2 aydır kaçıyordun ? Neden hergün beni o barda bekletiyordun? Neden gittin Guile!!"

"Önce ben sana bir şey sorayım Lisa, neden buradasın?"

"Sana arkadaşımdan bahsetmiştim ya... Seninde aynı şeyi yaptığını düşündüm ve o lanet olası uğursuz şehri terkettim. Ama kader bizi yeniden birleştirdi. Şimdi, soruma geçelim." dedi.

Sesi o kadar güzeldi ki birden soruyu unuttum. Sormaya utandım. Ama sonra hatırladım. :

"Ah, evet. Şey, bunu açıklayamam ama burada olman güzel."

"Açıkla."

"Ama şey..."

"Hemen!" diyerek lafımı böldü ve olanları anlatmaya başladım. :

"Sen o kadar üzgün ve kederliydin ki , varlığımın sana acı verdiğini düşünmeye başladım. Belki yeni bir arkadaşa veya bir dosta hazır değildin. Sebebini bilemiyorum ama bu yüzden o şehirden kaçtım." dedim ve hiç beklemediğim bir şey oldu. Lisa kahkayı bastı. :

" Seni önemsemesem hergün o bara gidermiydim ? Hergün gelmen için umut edermiydim ? Her gün seni bir daha görebilirim düşüncesiyle o lanet kasabada kalırmıydım !! Aptal mısın sen !!"

dedi ve utandım. Haklıydı, onu daha çok üzmüştüm. Ama bu bir cevap değildi. Neyse ki buradaydı, evlerimiz yan yanaydı. Hatta fazla yakınlardı. Ve derken o "arkadaş" ı merak ettim, sanırım onlada tanışmam yakın.

Bu zamana kadar kadere inanmadım, ama artık var olduğunu biliyorum. Ve yakamı bırakmayacakta.