Bir Ülkücü Sevdim
Yıllar öncesiydi
Puslu bir eylül sabahı
Kampus kantininde tanışmıştık onunla
Daha dün gibi
Gözleri kömür karası
Sözleri gönül yarasıydı
Vurulmuştum
Koç gibi delikanlı derler ya işte tam öyleydi
Özü sözü bir
Mertti, sertti, erkekti
Aşık olmuştum
Platonikte olsa
O benim aşkımdı, seviyordum
Göz göze gelince boğazıma bir şeyler düğümlenir, kekeler
Konuşamazdım ağzım kururdu titrerdim
O ise öylece bakar susardı
Aynı okuldaydık
Benimle ilgilendiğini hissederdim, konuşmazdı
Yan yana gelirsek lafı ben açar beklerdim
O havadan sudan konuşur, araya laf karıştırır çeker giderdi
Bazen günlerce gözükmezdi
Özlerdim, beni sevdiğini söylemesi için
Her numarayı yapardım yemezdi
Çay içelim derdim, gelmezdi
Telefonumu verirdim, aramazdı
Kitabını notlarını alırdım, verene kadar istemezdi
Eline dokunurdum, çaktırmadan çekerdi
Yalnızca kantinde yakalardım onu
Gider otururdum yanına
Çay alma bahanesiyle kalkar
Dönünce tam karşıma otururdu
Hissederdim
Beni sevdiğini gözleri söylerdi
O söylemezdi
Sinirlendiğini belli etmemeye çalışarak
Çayını yarım bırakır
Sigarasını söndürür kalkar giderdi.
Çıldırırdım
"iki bin içerdi"
O hep gitti, ben hep bekledim, böyle geçti tam üç sene
Okul bitmek üzereydi ve benim doğum günümdü
Onu da çağırmıştım
Her zamanki gibi gelmez diyordum
Ama geldi, ilk defa geldi,
Sevinçten uçuyordum
Kapıda onu görünce her şeyi göze aldım
Elalemin içinde boynuna sarılıp
Bağıra çağıra
"seni seviyorum lan" dedim "seni seviyorum"
Rahatlamıştım, arkadaşlar aptallaştılar
Ben utançtan kıpkırmızı
O elindeki bir tek kırmızı gülü uzattı bana
"lanet olsun" dedi "lanet olsun bende seni seviyorum"
Göz gözeydik, ağlıyordu
Acı bir gülümseme vardı yüzünde
İçeri bile girmedi kapıdan, döndü gitti
İçimde fırtınalar koptu o gidince
Yüreğim acıyordu
Seviyordum, seviliyordum, ağlıyordum
Gitmişti
Aylar sonra gazetede gördüm resmini
Okulunu bitirmiş öğretmen olmuştu
Güpegündüz yol ortasında
Öğrencilerinin gözü önünde vurmuşlar onu
"ülkücüymüş"