Birgün bir padişah, karşı ülkeye savaş açmak istemiş...
Ne yapimde bunlar bana savaş açsın diye düşünürmüş..
Birden aklına bi fikir vermiş ve terzisini çağırmış :

"Bana en iyi kumaşlarını getir." demiş.
Terzi hemen getirmiş...Bunları bir sandığa koymuş padişah... Altınlar , mücevherler , gümüşler , kolyeler vb şeyler koymuş ama altına küçük bir sandık eklemiş, o sandığada b*k koymuş.. Elçisini çağırmış :

"Bunu ***** ülkesinin padişahına götür" demiş.

Elçi götürmüş.

***** ülkesinin padişahı sandığı açmış ve de ne görsün ?
Harika kumaşlar harika ipekler elmaslar mücevherler dolu... Teker teker çıkarttıktan sonra bakmış ki küçük bir sandık.. Açmış içinde b*k var...Hemen padişahta bir sandık bulmuş ve o sandığı kumaşlar , ipekler , mücevherler vb.. ile doldurmuş. O ülkenin meşhur bir tatlısı varmış ve küçük bir sandığın içine koyup büyük sandığın en dibine koymuş, altınada birşeyler yazıp küçük sandığı kapatmış. Elçisini çağırmış ve göndertmiş...

Savaş açmak isteyen padişah sandığı almış.. O padişahta gayet değerli şeyleri de koymuş ama altınada yine küçük bir sandık.. Sandığa iğrenerek bakan padişah vezirine açtırtmış :

"Padişahım, bunda gayet güzel tatlılar var. 1 tanesini yedim tadı harika!"

Gerisini padişah yedikten sonra savaştan tam vazgeçecekti ki altında bir kağıdı bulmuş ve öfkelenmiş. Kağıtta ise şu yazıyormuş :

"İnsan kendi yediğini ikram eder..."



Alıntı değildir ellerimle yazdım