Bir karanlıksın sen ve korkuyorum senden...
Bakışın, dolu dolu bir bıçkının gözleri...,
Sözlerin, alev alev yanıp sönmüş gibi...
Çekip, bırakıyorsun ve kopamıyorum benliğinden...,

Yok oluyorsun, yavaş yavaş sönüyorsun...
Hiç yaşamamıştın zaten, bir gün bu olacaktı...
Sen bilinmeyendin, böyle de sonlanacaktı...
Kavuşamasam da sana, seni unutturamıyorsun...

Sen kimseyle olamazsın, kimsesiz kalacaksın...
Neden yanlızsın? Neden hep suskunsun?,
Kime kızdın? Neden küskünsün, durgunsun...?
Yıllarca sen, bu sorulara cevap arayacaksın....

Evet, işte cevabı buldum, bunca duyduğum sorulara...
Tanımadan yargılayan dillere, artık bir cevabım var...
Ben de değildi ama, yaşadıklarımdaydı esrar...
Geçte olsa anlatacağım, gireceğim derin anılara....

Kaderin, hep tersine denk gelen biriydim...
Öfkeliydim, kızgın, hırçın ve gittikçe bıçkınlaşan
Yarını olmayan ve yarın oldukça, nefreti artan...
Kimsesiz ve yanlız, yanlış tanınan da bendim...


Çünkü çocuk yaşta olgunlaşmış, acıya kanmıştım...
Kaybetmeyi doğarken öğrenen biri, ne diyebilir...?
Daha nasıl derdini anlatabilir, kime tutunabilir...?
Kalemim yanlızlığa kırılmıştı ve hayattan atılmıştım...

Herşey üzerime yüklenirken, omuzlarım zamanla düşmüştü...
Desteksiz, bir başına kalmış ve üstüne masumdum...
Üstelik doğruluğu savunmuş, doğruluğaydı yolum...
Karakter ve mertlikse, çoktan gözden düşürülmüştü....,

Geç anlıyordum herşeyi, kendime yanlışları yaptıramazken...
Pohpohlanmaya alışmışlara, gerçeklerini söylemek...
Yalakaları ve yalakalığı sevenleri nefretle ezmek...
Ki, onca derdim arasında kendimle olan savaşım...

Bitmeyecek, sonlanmayacak bir mücadeleydi bu…
Silahsız, bir başına, ama meydan okuyordum işte…,
Oysa yenecek biri varsa o bendim, yenilecekte…
Kendime olan, hayatın verdiklerine olan tepkimdi bu…

Kişiliğimi eleştirdim, diğerlerinden farklı göründüm yıllarca...
Oysa insanlar farklıydı, ben değil, ben insandım...
Ben, kendini düşünenlerden, çok ama çok uzaktım...
Yiyen, içen ve bunları çıkaranlardansa, etrafta sayısızca....

Olgunlaşma yanmayla başlamıştı, ateş herşeyimdi...
Yanlızlık değildi, bu çok başka, çok derindi...
Özümde bir yanmaydı, dışımsa görenlere serindi...
Bir büyük kıyamet, yaşanıyordu, kıyamet yüreğimdi...

Pişmek, sorgulamaktı herşeyi, önce kendimi...
Sonra hayatı, mahlukatı ve geriye kalanları...
Bunlardı beni esrarengiz yapan, aramaktı cevapları...
Çiğken ateşe atmaktı, bu etten ibaret olmayan bedeni....


Aşk mı? Aşkı hiç yaşamadım...
Ama yanmaktır diyebilirim...Kim veya neye....
Önemli değil, sadece yanmaktır benim söyleyebileceğim......
Çünkü yanmak kolay değil, kim der ki acıyı severim...
Kim sevdiği için herşeyine katlanır? Kim Kime...
Bir kuruş borç vermezken, ikiyüzlüler ganiyken...,
Kim ölümüne tutunur sevdiğine, aşığım diyebildiğine...
Aşk mı? Aşk kayıtsız, şartsız teslimiyet sevgiliye,
Hiçbirşeyken, hiçbiriyken bir daha düşün kaybetmişken...
Aşıkmısın, korkakmısın, karamsarmısın sor kendine gerçekten…

Ben de aşkı aradım, yoluma çıkanlar da oldu...,
Her defasında yanıldım, onlar sen değildi...
Onlar beni, benim onları sevdiğim gibi...,
Sevemezlerdi ne yazık ki, inancımsa kayboldu...

Kimse benden, ben kimseden değildim, ıssızdım...
Herkes çok şey biliyor, oysa çoğu emekleme çağında...
Ezbere okumuş, yaşadığını sanıyor bu saçmalıkta...
Sadece gülüyorum, gülüyorum ve sadece bu acıya arsızlığım…


Hayatında, hiç gerçekten yaşamamış, acıyı kavrayamamış…
Yaşasa da olgunlaşamamış, kendi derdine düşmüş…
Bir kendini düşünmüş, kendi önünü görmüş….
Aşkı yaşadım der, Aşk mı? Daha kendini tanımlayamamış…

Çok var anlatmak istediğim, kelimelere dökemediğim…
İşte, insanca yaşamak için mücadeleden ibaretim…
Oysa o mücadelelerde, kavgalarda saklı söyleyemediklerim…
Kolay mı, bir insanı çözmek, benim dahi, ben çözemediğim…

Evet, uzaklarda, çok uzaklarda ki sevgili…
Beni hiç tanımadın sen, belki de hiç tanıyamayacaksın da…
Kelimeler hiçbirşeyimi ifade edemediler, tanımlayamazlardı da…
Bir nebze de olsa istedim işte seni beklediğimi bilmeni…
Ve benim, göründüğüm gibi olduğumu da…
Derin ve kederli, gözlerimde koca bir yorgunluğu da…
Bilmeni istedim, çünkü sen söylemiştin bu sözleri…
Boşver, nerde, nasıl olursan ol, benden farklı değilsin…
Ama ben de değilsin…Sedece sana…………….