Köyün meydanında kahvede toplanan ahalinin yanına birden birisi gelir. Dikkat çekici tavırları olan bu adam bi çay içer ve kalkarken ahaliye "Bakın arkadaşlar ben şimdi gidiyorum ya ? 30 sene sonra tekrar geleceğim." der ve gider. Aradan 30 yıl geçer gerçektende 30 yıl önce gelen adam tekrar aynı kahveye gelir ve "Ben size 30 yıl önce ´30 yıl sonra geleceğim.´ dememişmiydim. Bakın geldim." der. Tabi millet şaşırır. Ama içlerinden bazıları bu adamı hatırlar. Aralarında fısıldaşmaya başlarlar. Adam "Neyse ben gidiyorum bakın 30 yıl sonra tekrar geleceğim." der ve gider. Millet şaşkın... Aradan 30 yıl geçer. Bu olanları yaşayan bir kişi kalmamıştır. Ama aynı adamların çocukları aynı kahvededirler. Bu adam yine gelir köyün kahvesine ve "Bakın gençler ben sizin babalarınıza söylemiştim 30 yıl sonra geleceğim diye geldim burdayım." der. Gerçektende dedikleri doğrudur herkes hatırlar bu adamı. Aa babamız bu adamı anlatmıştı falan diye. Neyse adam gider aradan bi 30 yıl daha geçer adam yine gelir. Yine aynı muhabbet tabi. Ya bu adam kahveye ilk geldiğinden beri 160 yıl geçti. Bu adam niye ölmüyor bizim dedelerimizin dedesi zamanında gelmiş bu adam diye millet başlar köyde konuşmaya. Toplanır merak edenler köyün camisinin imamına sorarlar bu olayı. İmam da ben bu gece bir dua edip uyuyayım da rüyamda Azrail'e sorayım acaba bu adamın canını almaya unuttu mu diye. Neyse imam duasını eder yatar uyur. Rüyasında Azrail'e sorar. Ya böyle böyle bir adam var 150-160 yıldır her 30 yılda bir bizim köye gelir gider neyin nesidir bu adam sen bu adamın canını almayı unuttun mu diye. Azrail cevap verir "Ya bu adam Allah'tan bir dilek diledi ve dileği kabul oldu." İmam der ki ne diledi. Azrail "Allah'tan; Allah'ım bana milli piyango çıkana kadar canımı alma dedi ve kabul oldu." der. İmam şaşırır sorar. "Allah istese bu adama piyangoyu çıkartamaz mı?" Azrail " E çıkartmasına da çıkartır da p******* herif bilet almıyor ki !!?.. "