Tanklar ile yürüdüler
Karanfiller arasından
Çiçek gibi gençleri
Kopardılar analardan

Şafak vakti yürüdüler
Azat meydanlarına
Güneş doğmadı daha
Azat meydanlarına

Sen bu ağacın son yaprağısın
Sen bir basamaksın ve haykırışsın
Dumanlı bir vakit kınalı ellerin ağıtısın
Bir tekbir duydum son nefesimde
Hazar dalgalandı, gök parçalandı
Ve toprak sarsıldı yer yer
Öz oğlumu vurdunuz diye

Dökülürken üstüme
Annemin gözyaşları
Gece karanlığını
Ateş böceği sardı

Elde çiçek tozları
Kalbime sıcak bakın
Toplanın etrafına
Şehit olmuş canların

Şafak vakti yürüdüler
Azat meydanlarına
Güneş doğmadı daha
Azat meydanlarına

Anne sevinin, sevinin artık
Eve dönemedik diye üzülme
Ağıtlar yakıp ta sürme yüzüne
Sevinin, biz meydanlarda ölsek de
Siz sanmayın, şehit kanı kalır yerlerde
Bir önder çıkacaktır elbet
Bizleri bekliyor simdi
Hilal’in gösterdiği şehirde
Ben huzur bulacağım
Ve karanfiller yetişecek üzerimizde

Gözlerimi açmayın
Yaklaşırken ölüme
Yer ayırın topraktan
Açan karanfillere