Gözlerini getir, yarı umutsuzluğumun
Yaprak gibi döküleyim önüne
Solayım beter olayım
Gözlerini getir, öleyim;
Bilmeden çocukca sevildiğini
Ve bayram sabahınca beklendiğini
Kafdağı;ndan güneş getirir gibi
Gözlerini getir
Getir gözlerini, öleyim;
Kimsesizim, ilk kez bu kadar suskunum
Sana söylemiyorum
Yıldızlara uzanmışım her akşam
Ve bağlanmış, ve kınanmış
Ve karşında yitirilmişim
Ne olur, gözlerini getir
Ustam; getir gözlerini, öleyim;
Ben biraz şairim, biraz divane
Çarmıha gerseler öldüremezler
Sırrım sazımda değil, yüreğimdedir
İstersen dost, istersen düşman gibi
Gözlerini getir
Ustam; getir gözlerini, öleyim;
Ben yine kaybettim, görmüyor musun?
Şafak yangınından yaralı çıktım
Ve ben ustam;
Gözlerinle yıkılası bir şiire başladım
Kaçtıkça sana döndüm
Ve artık gülü bıraktım,
Menekşe yaprağını, kitaplarımı,
Bu şiir bitsin;
Bana peşini bıraktığım bir hayatı değil,
Gözlerini getir
Ustam; getir gözlerini, öleyim;